ایجاد مشوق هایی برای شرکت های برتر بازار/ اعتبار سنجی بنگاه های اقتصادی

بورس اوراق بهادار تهران که دارای دو بازارها اول و دوم و بازار اول دارای دو تابلوی اصلی و فرعی است که با توجه به معیارهای عمومی مثل سودآوری و گزارشات حسابرس، معیارهای اختصاصی مثل حداقل مبلغ سرمایه، سهامش شناور و تعداد سهامداران و موارد این چنینی و براساس امتیاز اطلاع رسانی و حداقل قیمت بازار سهام طبقه بندی ارائه کرده و شرکت هایی قصد ورود به این بازار را دارند بر این اساس در خود جای داده است.

بورس اوراق بهادار در تمامی کشورها، کانون اصلی بازار سرمایه بوده و یکی از بنیادهای اساسی اقتصادی هر کشور در ارائه بهینه خدمات مالی می باشد، به طوریکه این بازار امکان توزیع و تخصیص بهینه سرمایه را در بین شرکت های فعال در آن ایجاد کرده و بر اساس معیار و چارچوبی مشخص، این بنگاه ها را در خود طبقه بندی می کند.

به گزارش بورس نیوز، بورس اوراق بهادار تهران که دارای دو بازارها اول و دوم و بازار اول دارای دو تابلوی اصلی و فرعی است که با توجه به معیارهای عمومی مثل سودآوری و گزارشات حسابرس، معیارهای اختصاصی مثل حداقل مبلغ سرمایه، سهامش شناور و تعداد سهامداران و موارد این چنینی و براساس امتیاز اطلاع رسانی و حداقل قیمت بازار سهام طبقه بندی ارائه کرده و شرکت هایی قصد ورود به این بازار را دارند بر این اساس در خود جای داده است.

حال با توجه به این عوامل معیارهای مطرح در دستورالعمل پذیرش بین آنچه که در این دسته بندی لحاظ شده و آنچه که در واقعیت می بینیم شکاف زیادی وجود دارد، چرا که این دسته بندی هیچ رقابتی را میان شرکت های رده های پایین و آن دسته از شرکت هایی که در تابلوی اصلی بازار اول فعالیت دارند، ایجاد نکرده است و همه آنها در نظر سهامدار و سرمایه گذار در یک سطح قرار دارد.

این موضوع در حالی است که در دیگر کشورها زمانی رتبه بندی شرکت ها انجام می شود، اغلب شرکت ها تلاش دارند تا وضعیت مجموعه خود را به معیارهای رتبه های برتر مشخص شده، نزدیک و سرمایه گذاران بیشتری را به خود جذب کنند.

بر این اساس، گویا فراموش کرده ایم که این طبقه بندی در بورس و یا فرابورس باید به گونه ای صورت پذیرد که علاوه بر ایجاد فضای رقابتی بین شرکت ها، سازمان نیز به عنوان نهادی ناظر، امتیازات ویژه ای برای شرکت های موجود در طبقات برتر لحاظ کند، تا به طور مثال این بنگاه ها بتوانند از تسهیلات مناسب و معافیت های مالیاتی ویژه ای برخوردار شوند، نه اینکه بود و نبود این شرکت ها نه برای سهامدار و نه برای خود آن مجموعه در بورس تفاوت داشته باشد!

در مقابل، سازمان بورس باید معیارهای طبقه بندی بورس و فرابورس را تغییر دهد و یا اینکه مشوق هایی که نشان از تمایز بین تابلوهای معاملاتی است، را لحاظ کند، تا دیگر شاهد حضور شرکت های زیان ده و با عملکرد نامناسب در تابلوی اصلی نباشیم و از طرفی آن دسته از مجموعه هایی که عملکرد بهتری را ثبت کرده اند بتوانند از امکاناتی که برایشان فراهم می شود، استفاده کرده و به رشد خود سرعت بخشند.

در خصوص این موضوع به طور مثال می توان به برچسب انرژی کالاها اشاره کرد که بر اساس میزان مصرف و ضریب عملکرد آنها به چند طبقه، دسته بندی می شوند و افراد هنگام خرید آن کالا، بر اساس این طبقه بندی اقدام به انتخاب محصول با کیفیت کرده و با صرف هزینه بیشتر کالای مناسب تری را تهیه می کنند. اگر در بازار سرمایه کشورمان نیز این سخت گیری ها انجام شود و برای شرکت ها برچسب اعتبار تهیه گردد و در خصوص جدا کردن شرکت های موفق از نا موفق نیز مطالعات و اقداماتی صورت گیرد، قطعاً شرکت هایی که از نظر عوامل بنیادی قوی تر و عملکرد مناسبی دارند، علاوه بر اینکه بازدهی بالاتری برای سهامداران خود ثبت می کنند، از امتیازات و تسهیلات مناسبی نیز جهت ارتقا جایگاه خود استفاده خواهند کرد.

در پایان با توجه به تمامی موارد عنوان شده، به سازمان بورس اوراق بهادار و بانک مرکزی به عنوان دو بازوی اصلی اقتصاد کشور پیشنهاد می شود که با همکاری هم تمهیداتی بیاندیشند تا شرکت هایی که در اعتبار سنجی رتبه های بالاتر را به خود اختصاص می دهند از تسهیلات و مشوق هایی بهره مند شوند و سازمان نیز در معیارهای رتبه بندی خود بازنگری داشته باشد.