صندوقی برای حمایت از بورس

علاقه‌مندی غریب بازار سرمایه به رنگ قرمز، سرانجام فعالانش را بر آن داشت تا برای تغییر این رنگ، هر آنچه را که از عهده و توانشان بر‌می‌آید، رو کنند. بر این اساس بود که در اولین گام حقوقی‌های بازار در شرکت سرمایه‌گذاری ملی ایران گردهم آمدند تا به واسطه این گردهمایی، تدبیری برای این بازار بیندیشند و با تزریق نقدینگی‌های خود، کمی از التهاب بازار را که در صف‌های فروش نمود داشت، بکاهند؛

 اما این نقدینگی کم‌توان‌تر از آن بود که در برابر فشار فروش تاب آورد؛ به طوری که تنها پس از چند روز، شانه‌های این نقدینگی در برابر تقاضاهای بالای سرمایه‌گذاران برای خروج از بازار، خم شد و بازار دوباره به روال سابق خود بازگشت. پس از آن بود که برخی‌ها به یاد صندوق توسعه بازار افتادند؛ صندوقی که در اندازه بزرگ و با سرمایه باز برای مدت نامحدود تشکیل شد و قرار بود تا با جمع آوری سرمایه‌ها و اختصاص آن به خرید انواع دارایی ها، در مواقع بحرانی به حمایت از بازار سرمایه بپردازد. بماند که در این میان نیز برخی مدیران شرکت‌های کارگزاری یک تنه با انجام مصاحبه‌های مثبت تلاش داشتند، تا روحی تازه به کالبد بیمار بازار سرمایه بدمند. 

در میان انتقادهای تند و تیز از غفلت صندوق توسعه از بازار بود که مدیرعامل شرکت تامین سرمایه امین به عنوان مدیر این صندوق به میان گود آمد و به دفاع از عملکرد خود پرداخت.