در هفته‌هایی که گذشت، شاهد خبری مبنی بر تصمیم فرابورس به کوچ اجباری 14
شرکت به بازار توافقی بوده‌ایم، تصمیمی که صرف‌نظر از دغدغه‌هایی که بین
سهامداران آن شرکت‌ها ایجاد کرده است (طوری که حتی رد آن را می‌توان در افت
معنادار شاخص بورس در روزهای اخیر مشاهده کرد)، تردیدهایی اساسی را در
خصوص بورس ایران در ذهن ایجاد می‌کند، آن هم درست در مقطعی از زمان که بورس
ایران در مسیر صحیح جذب نقدینگی سرگردان سرمایه‌گذاران حقیقی قرار گرفته
است طرح سیاست‌هایی از این دست، با ایجاد بحران اعتماد در بورس، مکث و
تردیدی را در تصمیم برای ماندن یا خروج از بازار سرمایه در ذهن هر
سرمایه‌گذار این بازار ایجاد می‌کند.
اما واکاوی
دقیق‌تر این موضوع و بررسی چرایی این ماجرا گوشه‌هایی پنهان از نظر را
برایمان آشکار می‌سازد و آن موقع است که پی می‌بریم همان‌گونه که کلید
تدبیر برای چرخیدن در قفل‌های مسائل دیگر پیش روی مملکت، اصطکاک و مقاومت
فساد اقتصادی را به خوبی لمس کرده است، در عرصه بورس نیز با چالش‌های
مشابهی روبه‌رو است