تعیین قیمت خوراک پتروشیمی ها برای ١٥ سال آینده

تغییر سالانه قیمت خوراک پتروشیمی ها سبب ایجاد بی ثباتی در جذب سرمایه گذاران داخلی و خارجی می شود، از این رو فرمول قیمت خوراک حداقل باید برای مدت ١٥ سال مشخص باشد.

مدیر کنترل تولید شرکت ملی صنایع پتروشیمی ایران در گفتگو با خبرنگار شانا با اشاره به این که مبنای کار مجتمعهای پتروشیمی در حال حاضر و آینده بر اساس زنجیره تولید است، اظهار کرد: در گذشته بیشتر تولید ایران در این بخش متانول بود، اما هم اکنون باهدف افزایش ارزش افزوده بیشتر، تولید پروپیلن، پلی پروپیلن، اتیلن، پلی استایرن، اولفین و انواع گریدهای با ارزش در دستور کار قرار دارد.

علی محمد بساق زاده با یادآوری افزایش قیمت خوراک مجتمعهای پتروشیمی از ٧٠ تومان به ١٣ سنت نسبت به سال گذشته، گفت: تغییر قیمت خوراک باید با در نظر گرفتن همه مسائل و مرحله به مرحله باشد، تا این افزایش قیمت شوک به بورس وارد نکند.

وی یادآور شد: طی چهار سال گذشته تاکنون قیمت خوراک مجتمعهای پتروشیمی سه بار تغییر داشته است، هم اکنون قیمت خوراک ١٣ سنت با نرخ بازگشت سرمایه ٣٠ درصد آخرین فرمول طراحی شده در حال تصویب در دولت است، در صورتی که این فرمول قابل رقابت با کشورهای همسایه باشد می توان امیدوار به ورود سرمایه گذاران باشیم.

مدیر کنترل تولید شرکت ملی صنایع پتروشیمی ایران گفت: طی سالهای اخیر قیمت نفت و گاز با یکدیگر رابطه مشخصی داشتند، اما با ورود شیل گسها به بازارهای جهانی شاهد آن هستیم که قیمت گاز هر روز کاهش و قیمت نفت افزایش می یابد و در نتیجه فرمول خوراک مجتمعهای پتروشیمی باید با توجه به مسائل این چنینی روز دنیا تعیین شود.

به گزارش شانا، آمریکا امروزه به دلیل توسعه ذخایر شیل گس برای حدود ١٠٠ سال خود گاز دارد؛ این ذخایر حدود ١٠ سال است که وجود دارند و برای بیش از یک میلیون آمریکایی اشتغالزایی داشته است و در زمان نیاز نیز، میلیاردها دلار درآمد برای این کشور به همراه آورد. بنابر برآوردهای معتبر، ذخایر شیل گس جهان دوبرابر ذخایر متعارف گازی خواهد بود، اما برآوردها درباره ذخایر شیل اویل تاکنون کمتر بوده است، به همین منظور به نظر می رسد که در میان مدت قیمتهای گاز در قیاس با قیمتهای نفت همچنان پایین تر باقی خواهد ماند.

سوالی که در اینجا برای تولیدکنندگان گاز و میعانات گازی مطرح می شود این است که این تولیدکنندگان چگونه می توانند راههایی را برای بازاریابی تولیدات خود بیابند. آسانترین راه حل، صادرات گاز به مناطقی است که قیمتهای گاز هنوز مرتبط و هماهنگ با قیمتهای نفت است، مانند آسیا و بخشهایی از اروپا.

بیش از ١٢ شرکت آمریکایی از وزارت انرژی آمریکا درخواست دریافت مجوز برای آغاز صادرات گاز از آمریکا را به جاهایی که قیمتهای گاز بالاست مطرح کرده اند، اما با توجه به این که شاخصهای قیمت گذاری گاز مرتبط با نفت تحت فشار قرار گرفته اند و منابع جدید متعارف و غیرمتعارف در همه جاها توسعه یافته اند، به نظر می رسد که ارائه یک راه حل بادوام میسر نیست.

یک پیشنهاد دیگر، پیدا کردن راه حلهایی برای ورود گاز (متان) و مایعات گازی (اتان، پروپان، بوتان و پانتان) به شبکه ترانزیت است، جایی که استفاده کنندگان از جاده ها، خطوط راه آهن، شرکتهای کشتیرانی و خطوط هوایی قیمتهای بالاتری پرداخت می کنند.